VII-VIII АСРЛАРДА ҲАДИСЛАР ЁЗМА ЖАМЛАНИШИНИНГ ЎЗИГА ХОС ХУСУСИЯТЛАРИ

Aziz TAJIEV

doi:10.47980/

Authors

Aziz TAJIEV PhD. in history, Scientific Secretary of the Imam Maturidi International Scientific Research Center. A.Kadiri str 11, 100011, Tashkent

DOI:

https://doi.org/10.47980/

Keywords:

Қуръон, ҳадис, пайғамбар, саҳобий, тобеий, муҳаддис, мутавотир, оҳод, ҳадис тўплами, китобат, тадвин, таълиф, тасниф, саҳифа, жуз, “ас-Саҳифа ас-содиқа”

Abstract

Мақолада VII-VIII асрларда ҳадисларнинг ёзма жамланиши тарихи, хусусан, муҳаддислар томонидан уларни саралаш ҳамда қабул қилишда қўлланилган услуб ва ёндашувлар таҳлил қилинган. Ушбу
жараён тарихийлик нуқтаи назаридан саҳобийлар, тобеийлар ҳамда улардан кейин яшаган шахслар даврларига ажратилган ҳолда, уларнинг ҳар бирининг ўзига хос хусусиятлари, амалда қўлланилган услублар манбалар асосида тадқиқ қилинган. Шу билан бир қаторда, ҳадислар ёзма жамланиш жараёнининг юзага келиши ҳамда тезлашишига сабаб бўлган омиллар ёритиб берилган. Мақолада ҳадислар ёзма жамланиш
тарихининг илк босқичидан тортиб то ҳадис илмининг “олтин асри” сифатида эътироф этилган IX аср – асосий ҳадис тўпламлари яратилган даврга қадар давом этган жараён “китобат”, “тадвин”, “таълиф” ва “тасниф” босқичларига ажратилиб баён этилган.

References

Абдураҳмон Итр. Маъолиму-с-суннати-н-набавия. – Иордания: Мактабату-л-манор, 1986.

Абисон Мутайрий. Тарих тадвини-с-сунна ва шубуҳату-л-мусташриқин. – Қувайт: Жомиъату-л-Қувайт, 2002.

Абу Бакр Аҳмад ибн Али ибн Собит Хатиб Бағдодий. Тақйиду-л-илм. – Қоҳира: Дору-л-истиқома, 2008.

Абу Бакр Байҳақий. ал-Мадхал ила-с-сунани-л-кубро. – Қувайт: Дору-л-хулафа ли-л-китоби-л-исломий, 1984.

Абу Довуд Сулаймон ибн Ашъас. Сунан. – ар-Риёз: Мактаба дори-с-салом, 2008. Ж. 4.

Абу Бакр Байҳақий. ал-Мадхал ила-с-сунани-л-кубро. – Кувайт: Дору-л-хулафа ли-л-китоби-л-исломий, 1984.

Абу-л-Ҳусайн Муслим ибн Ҳажжож. Саҳиҳу-л-Муслим – ар-Риёд: Мактаба дори-с-салом, 2007. Ж. 7.

Абу Умар Юсуф ибн Абдулбар. Жомиъ баёни-л-илм ва фазлиҳи. – Ар-Риёд: Дор ибн Жавзий, 1994.

Гиргас В.Ф. Арабско-русский словарь к Корану и хадисам. – Москва: Диля, 2006.

Джон Бёртон. Мусульманское предание: Введение в хадисоведение. – Москва: Диля, 2006.

Ж. Ҳамроқулов. Ҳадис илми истилоҳлари. – Тошкент: Мовароуннаҳр, 2014.

Joseph Schacht. The Origins of Muhammadan Jurisprudence. – London: Clarendon Press, 1979.

Ibrahim Madani. The Preservation of Hadith / a Brief Introduction to the Science of Hadith. – New York: Madania Publications, 2010.

Муҳаммад Абдулазиз Хавлий. Тарих фунуни-л-ҳадиси-н-набавий. – Байрут: Дор ибн Касир, 1986.

Муҳаммад ибн Исмоил Бухорий. Саҳиҳу-л-Бухорий. – ар-Риёз: Мактаба дори-с-салом, 1997. Ж. 2.

Муҳаммад ибн Матор Заҳравоний. Тадвину-с-суннати-н-набавия нашъатуҳу ва татаввуруҳу мина-л-қарни-л-аввал ила ниҳояти-л-қарни-т-тасиъи-л-ҳижрий. – Мадина: Мактаба дори-л-минҳаж, 2005.

Муҳаммад Ижож Хатиб. ас-Сунна қабла-т-тадвин. – Байрут: Дору-л-фикр, 1981.

Muhammad Hamidullah. The Emergence of Islam. – India: Adam Publishers & Distributors, 2007.

Муҳаммад Муҳаммад Абу Заҳв. ал-Ҳадис ва-л-муҳаддисун ав инояту-л-уммати-л-исломия би-с-суннати-н-набавия. – Байрут: Дору-л-китоби-л-

арабий, 1984.

Мустафо Сибоъий. ас-Сунна ва маканатуҳа фи-т-ташриъи-л-исломий. – Байрут: Дору-л-варроқ, 2000.

Саййид Абдулмажид Ғаврий. ас-Суннату-н-набавия ҳужжийятуҳа ва тадвинуҳа. – Байрут: Дор ибн Касир, 2009.